Όχι μη… μασάτε απ’ τον τίτλο, δεν έχω πάθει “εγκεφαλικό”. Μάλλον αρχίζουν να πιάνουν τόπο οι ασκήσεις… ηρεμίας, αν και προσωπικά πολύ πριν πάω στο γήπεδο για το ματς του Παναθηναϊκού με τον ΠΑΟΚ και ζήσουμε όλοι μαζί το “θρίλερ” της 8ης αγωνιστικής των playoffs, κάθισα και το φιλοσόφησα πάρα πολύ:
Είναι τόσο μεγάλη η ένταση με την οποία ζουν όλοι αυτό το φίνις των εφετινών playoffs, είναι πραγματικά τόσο ακραία τα συναισθήματα, σαν… roller coaster ανέβα-κατέβα, είναι τόσο μεγάλα κι ατελείωτα τα… τεστ κοπώσεως που περνούν οι φίλοι του Παναθηναϊκού (και της ΑΕΚ), που στο τέλος της ημέρας έχω/έχουμε χάσει όλοι κάτι πολύ πιο σημαντικό και ίσως ουσιαστικό: Δεν το απολαμβάνουμε διόλου, όπως θα έπρεπε να το απολαμβάνουμε αυτό το άνευ προηγουμένου (στο ελληνικό πρωτάθλημα τουλάχιστον) φινάλε της σεζόν.
Ειδικά όλοι όσοι έχουν τον Παναθηναϊκό μέσα στο αίμα τους κι έχουν ζήσει όσα έχουν ζήσει τα προηγούμενα χρόνια (προτού αναλάβει τα ηνία του “τριφυλλιού” ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς), μέσα σ’ όλο αυτό το μείγμα των συναισθημάτων και της πίεσης που αισθάνονται προκειμένου να έρθει φέτος η στιγμή της “λύτρωσης”, μετά από 13 χρόνια ας ανατρέξουν -όχι πολύ μακριά- πέντε χρόνια πίσω, για να θυμηθούν τι έκαναν και τι ζούσαν τέτοιες μέρες.
Στις 7 Μαΐου 2018, ακριβώς πέντε χρόνια πριν απ’ το προσεχές ματς με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο, που θα κρίνει για το “τριφύλλι” τον εφετινό τίτλο, ο Παναθηναϊκός έχανε στη Λεωφόρο απ’ την Ξάνθη με 2-1 (σε ματς που ξεκίνησε Κυριακή κι ολοκληρώθηκε Δευτέρα απόγευμα λόγω της βροχής που είχε πλημμυρίσει τα πάντα), ολοκλήρωνε την πιο “μαρτυρική” σεζόν της νεότερης Ιστορίας του, όντας στην 11η θέση του βαθμολογικού πίνακα με -8 βαθμούς στο “κεφάλι”. Με τιμωρία αποκλεισμού απ’ την Ευρώπη, με τα χρέη να τον πνίγουν, με ένα σκηνικό διάλυσης παντού…
Πέντε χρόνια μετά έχει έναν “τελικό” που θα κρίνει αν θα μπορέσει να φτάσει στο πρωτάθλημα για πρώτη φορά μετά το 2010. Και θα δώσει και την ψυχή του για να το καταφέρει.
Δεν το αναφέρω αυτό ως… κατόρθωμα. Αυτή είναι και θα πρέπει να είναι (και θα είναι) από εδώ και πέρα η “κανονικότητά” του. Και γι’ αυτό και μόνο αξίζει να το ζήσουν/ουμε όλοι και να το απολαύσουν/ουμε κάθε στιγμή. Την αγωνία της διεκδίκησης, τα έντονα συναισθήματα, το πάθος για μία νίκη που μπορεί να αλλάξει τα πάντα, την πίστη γι’ αυτό που έχει ήδη χτιστεί. Τα πάντα. Και ειλικρινά, αν έρθει εντέλει αυτός ο τίτλος, η χαρά και η περηφάνια για κάθε Παναθηναϊκό θα είναι πολλαπλάσια, μεγαλύτερη από ποτέ…
Αφήνω στην άκρη το πιο προσωπικό και το πώς μπορεί να το νιώθω όλο αυτό, αλλά και το πώς θέλω να το ζήσω μέχρι την Κυριακή και το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο.
Ο καταπληκτικός Κοτάρσκι
Η αλήθεια είναι πως σ’ αυτό το ματς με τον ΠΑΟΚ, έτσι όπως εξελίχθηκαν όλα, στο τέλος της ημέρας ο Παναθηναϊκός αποδείχθηκε τυχερός. Για πολλούς έπεσε απ’ την… Ακρόπολη και βρήκε και πορτοφόλι, γιατί έμεινε στο “Χ” και το ματς της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό στην “OPAP Arena”. Τα ακούω και τα δέχομαι όλα.
Απ’ την άλλη κι ο Παναθηναϊκός θα μπορεί να σταθεί στη δική του ατυχία στο δοκάρι του Μαντσίνι στο 80’ ή στην καταπληκτική βραδιά του Κοτάρσκι που κράτησε όρθιο τον ΠΑΟΚ σε κομβικά σημεία του αγώνα. Και ο συγκεκριμένος βαθμός έχει την “υπογραφή” του. Είναι τόσο έντονο όλο αυτό που διαδραματίζεται και θα διαδραματιστεί ως το φινάλε, που η κάθε πλευρά έχει το δικό της “δίκιο”.
Δεν το τελείωσε και το πλήρωσε
Ο Παναθηναϊκός έφερε από νωρίς τον αγώνα στα μέτρα του, έβαλε το γρήγορο γκολ που ήθελε με τον Μαντσίνι στο 9’, όμως αν κάτι “πλήρωσε” πέρα απ’ την κόπωσή του σε βαθμό… εξαντλήσεως (κάτι που ισχύει για όλες τις ομάδες), είναι το γεγονός πως δεν μπόρεσε να βρει ένα δεύτερο γκολ για να πάρει προβάδισμα νίκης και να το διαχειριστεί διαφορετικά το ματς.
Ο ΠΑΟΚ ανέβασε τις γραμμές του στο β’ μέρος, έψαξε τις δικές του στιγμές και βρήκε αυτό που έψαχνε στο 60’ με τον Μπράντον Τόμας. Όμως άλλη καθαρή ευκαιρία δεν είχε στο ματς.
Αν κάτι κρατάει ο Παναθηναϊκός απ’ αυτή την ψυχοβγαλτική βραδιά, ήταν η αντίδρασή του αμέσως μετά το 1-1, όπου έχασε δύο τεράστιες ευκαιρίες με τον Μπερνάρ, τις οποίες έβγαλε ο Κοτάρσκι (η δεύτερη, στο φάουλ που κόντραρε ήταν για… high light εκπομπής). Δεν το βρήκε αυτή τη φορά το γκολ, αν και ήταν κυριαρχικός μέχρι την στιγμή της χαζής αποβολής του Σένκεφελντ -όπου “έσβησαν” οριστικά οι διακόπτες- μπορεί να το βρει την Κυριακή στο “Γ. Καραϊσκάκης”. Μπάλα είναι κι έχουμε να ζήσουμε πολλά ακόμα. Ας το απολαύσουμε…
Πηγή: sport24.gr
